مصاحبه با سرکارخانم سلیمه مقدم مولف کتاب نمادین انگاری زبان قرآن
در ابتدای کلام، جهت آشنایی بیشتر مخاطبین، خودتان را معرفی می‌فرمایید؟
این‌جانب سلیمه مقدم از استان خوزستان و دانش‌آموخته‌ی حوزه‌ی علمیه‌ی امام خمینی در شهر بندر امام خمینی (ره) هستم. سطح دو و سه را در همین حوزه به لطف الهی گذراندم. با توجه به علاقه‌ای که به علوم قرآنی داشتم در سطح سه، همین رشته را انتخاب نمودم و تمام توجه و اهتمام من از ابتدای شروع تحصیلات حوزوی، مباحث علوم قرآنی و مطالعه در همین زمینه بود.
سوال: مختصری از فعالیت‌ها و اشتغال‌های علمی – فرهنگی خود بیان کنید؟
پاسخ: حدود ۵ الی ۶ سال در مقطع راهنمایی و دبستان مشغول به امور تبلیغی بودم. تدریس در رشته‌های علوم قرآنی دانشگاه و حوزه علمیه و همچنین راهنمایی طلاب حوزه‌های علمیه در تدوین پایان‌نامه را نیز بر عهده داشته‌ام. تدریس دروس مهدویت در سطح استان و خارج از استان و گذراندن دوره‌های عمومی و تخصصی این دوره در استان‌های قم و خوزستان نیز از فعالیت‌های بنده بوده است.
در جشنواره‌ی کشوری بانوی کرامت که از طرف مرکز مدیریت قم اجرا می‌گردد و همچنین در همایش مقاله‌نویسی در مشهد جزو برگزیدگان بودم. کتاب‌ها و مقالاتی را نیز به چاپ رسانده‌ام.
سوال: در خصوص موضوع پایان‌نامه خود و ضرورت پرداختن به این مهم توضیح دهید؟
پاسخ: تحقیق و پژوهش در موضوعات ضروری جامعه، همیشه مورد اهتمام بنده بوده است. به همین سبب موضوع پایان‌نامه‌ی سطح سه خود را حل شبهه‌ای قرآنی قراردادم که چندین سال است طرح‌شده و برخی تحلیل گران پیرامون آن بحث کرده‌اند: «نمادین انگاری زبان قرآن، با تأکید بر دیدگاه پال تیلیش».
زمانی که موضوع را با هیئت پژوهشی مرکز مدیریت قم مطرح نمودم مورد استقبال واقع شد و در سال 96 منتشر گردید.
نگرش زبان نمادین با رویکرد غیر شناختاری از غرب و به تبعیت از نظریات پال تیلیش، الهی‌دان و فیلسوف آلمانی‌تبار و بزرگ‌ترین متکلم قرن بیستم آمریکا، صورت گرفته است.
پال تیلیش زبان دین را غیرمعرفتبخش و غیرواقعنما میداند به این معنا که تمام گزارههای ناظر به خداوند نمادین هستند. این نگرش در ابتدا در غرب محدود به الهیات، اسماء و صفات خدا بود.
برخی روشنفکران، این نگرش را در خصوص قرآن نیز روا شمردند و گزارههای قرآن را فاقد معنای معرفت بخش دانستند. این کتاب چنین نگرشی را نقد و بررسی نموده و گزارههای قرآن را دارای معنای معرفت بخش میداند.
سوال: وضعیت نشر کتب اسلامی در کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید و در این بین آثار خواهران حوزه چه جایگاهی دارد؟
پاسخ: نشر کتاب‌های اسلامی در وضعیت خوبی قرار دارد و غالباً اگر شبهه‌ای در کشور مطرح شده، متخصصان آن رشته به سرعت، با نشر جزوات، مقالات، نشریات و… به پاسخ و حل آن شبهه پرداخته‌اند.
اما در خصوص آثار خواهران در حوزه‌های علمیه باید گفت که از قوت کافی برخوردار نیستند و تولید علم در میان خواهران باید قوت بیشتری بیابد. نشر کتاب و هرگونه تحقیق، نباید تنها برای تقویت رزومه‌ی کاری باشد، بلکه باید مشکلی از مشکلات علمی، فرهنگی و… را حل نماید. خواهران طلبه متأسفانه آثار درخشان و قابل‌توجهی در زمینه‌های پژوهشی نداشته‌اند؛ با اینکه ما شاهد حضور خواهران عالم و توانمند در حوزه‌های علمیه هستیم.
سوال: برای رشد و بالندگی این طلاب چه راهکارهایی توصیه می‌کنید؟ مسئولان چه وظایفی دارند؟
پاسخ: برگزاری کلاسهای آموزشی پژوهشی توسط محققان برتر کشوری که اثرات برگزیده‌ای در تخصص خود دارند؛ به این صورت که برترین نویسندگان، در خصوص موضوعات کلامی، تفسیری، حقوقی و یا هر موضوع دیگر به پرورش فکری طلاب خواهر بپردازند و انگیزه‌های تحقیق را در ایشان زنده کنند.
همچنین مدیریت پژوهشی کشور، نویسندگان برگزیده خواهر را شناسایی و سرمایه‌گذاری لازم را برای آن‌ها انجام دهند و با آموزش و … در جهت توسعه فکری ایشان گام بردارند.
طلاب توانمند کشور به‌ویژه خواهران، نباید به حال خود رها شوند بلکه باید با تشویق، تأیید و آموزش ایشان گامی در جهت رشد فکری کشور برداشت.
سوال: برای استفاده بهینه از تجارب طلاب نویسنده چه اقداماتی را حائز اهمیت می‌دانید؟
پاسخ: همان‌طور که گفتم باید زمینهی برگزاری کلاسهای حضوری طلاب خواهر با نویسندگان توانمند فراهم گردد؛ که اگر به‌طور مستمر و برنامه‌ریزی‌شده باشد، بسیار مؤثر خواهد بود. درصورتی‌که امکان برگزاری این کلاسها برای همهی طلاب فراهم نباشد، حداقل برای عده‌ای از خواهران پژوهشگر برتر، اجرا شود تا همین عده، عامل آموزش و تشویق دیگر طلاب در مدارس علمیه‌ی کشور شوند.
همان‌طور که در آیهی ۱۲۲ سورهی توبه نیز میخوانیم: «وَ ما کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّةً فَلَوْلا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَة مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ»
