مقدمتا لازم به ذکر است که معنای الفاظ دارای سه حقیقت است : ۱/ شرعی ۲/ فرعی ۳/ لغوی
حقسقت شرعی ، تعریفی است که توسط شارع و قانونگذار برای نهاد ها ، تاسیس ها و لغت ها بیان می گردد؛ حقیقت عرفی ، معنایی است که در عرف عام از آن لغات برداشت میشود و حقیقت لغوی ، معنایی است که اهل لغت برای لغات ارائه می دهند.
برای فهم واژه ای که در قانون و یا در یک متن شرعی به کار رفته ، نخست باید به دنبال حقیقت شرعی آن بود ؛ یعنی مادام که تعریفی توسط شرع برای واژهای ارائه شده ، رجوع به عرف و حمل بر معنای عرفی مجاز نیست ، ولی در فرض عدم حقیقت شرعی ، یعنی آن جا که واژه ای توسط شارع و قانون گذار تعریف نشده ، مرجع ، عارف عام است و ماده ۲۲۴ قانون مدنی ایران که مقرر میدارد ((الفاظ عقود محمول است بر معنای عرفیه )) ناظر به این امر است.
مثلا برای فهم معنای بیع ، قانونگذار در ماده ۳۳۸ تعریف کرده که ((بیع تملیک عین است به عوض معلوم، یعنی حقیقت شرعی آن چنین است….
فهرست مطالب
- فصل اول: مبانی و مفاهیم
- فصل دوم : مباحث شروط
- فصل سوم : شرایط صحت شروط
- فصل چهارم: تقسیمات شروط
- فصل پنجم : شرط فاسد و احکام آن
- فصل ششم : شروط خاص و دارای اهمیت ویژه
- فصل هفتم : بیع شرط
- فصل هشتم : شرط جبران خسارت یا ضمان قراردادی
- فصل نهم : شرط جزایی یا وجه التزام
- فصل دهم : شرط ضمان مستاجر نسبت به عموم خسارات وارد بر عین
- فصل یازدهم : شرط تعدیل قرارداد
- فصل دوازدهم : شرط جدایی منفعت از عین
- فصل سیزدهم : وضعیت حقوقی تصرفات من علیه الخیار
- فصل چهاردهم : شرط به نفع شخص ثالث
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.