حضرت امیر المونین علی (علیه السلام)، بی ‏تردید امیرسخن و خداوندگار بلاغت است. کلام او در نزد سخن‏ سنجانِ ظرافت بین، فراتر از بشر و فروتر از خداست.
قطعه ‏ای از سخن او به دست هر بلیغ و خطیبی می ‏افتاد به شگفتی فرو می ‏رفت و دست به دست می‏ گشت، تا این که دانشمند نامور قرن چهارم هجری -سید رضی- را توفیق رفیق گشت و با همت و ذوق فراوان، پاره ‏ای از خطبه‏ ها، نامه‏ ها و کلمات قصار آن امام همام (علیه السلام) را گردآوری کرد و نام نهج ‏البلاغه را بر آن نهاد.

اینک این کتاب عظیم افزون بر هزار سال است که در دست عالمان و حکیمان و سیاست‏ مداران و مؤمنان است و هرکس به اندازه فهم خود از آن توشه برمی‏ دارد. علاقه عالمان فارسی زبانِ عربی‏ دان، سبب شد تا این اثر پرارج به فارسی ترجمه شود، همین علاقه، ترجمه‏ های فراوانی را پدید آورد و هریک به سهم خود در انتقال کلام امام ‏علی(علیه السلام) به میان فارسی‏ زبانان کوشیدند.

یکی از اینها ترجمه حاضر، به قلم دانشمند فقید محمد دشتی، است. وی با دل‏بستگیِ فراوان و همتی مثال زدنی، برای ترویج و شرح و بسط آموزه ‏های امیرمؤمنان علی(ع) کمر همت بست و از جمله ترجمه نهج ‏البلاغه را نوشت.

برخی ویژگی‏‌های این ترجمه را می‏توان چنین برشمرد:
قابل فهم برای عموم، تفسیر عبارت ‏های مشکل، ثبت شأن‏ نزول خطبه ‏ها، نامه ‏ها و حکمت‏ ها، نام‌گذاری آن‌ها، مشخص کردنِ مرجع ضمیرها، آوردنِ نشانی آیات و روایات، عنوان ‏دادنِ به مفاهیم نهج ‏البلاغه، فهرست موضوعی و تفصیلی، آوردنِ اختلاف نسخه‌ها، مشخص کردن مخاطب‌های امام در نهج ‏البلاغه، بررسی تطبیقی مکاتب و ادیان در پاورقی و… .