رجعت به معنای بازگشت برخی افراد، بعد از ظهور امام عصر(عج) و قبل از وقوع قیامت است. با اینکه عقیده به رجعت، ریشه قرآنی دارد و روایات معتبر و متعددی در منابع شیعه، به آن پرداخته اند، برای عموم شیعیان، آموزه ای تقریبا ناشناخته است. از سوی دیگر، اهل سنت، قائل به رجعت نیستند و شبهاتی را در رد آن مطرح کرده اند.
«رمضان پای برجای» در کتاب «رجعت، عصر ناشناخته»، بعد از بیان کلیات و تاریخچه ای در مورد رجعت و فلسفه آن، ادله نقلی و عقلی آن را بیان کرده است. او در ادامه، پاسخگوی شبهات علمای اهل تسنن در مورد رجعت بوده است. او در این بخش از کتاب، شبهه استبعاد عقلی، تفاسیر متفاوت علمای اهل تسنن در مورد آیات قرآنی رجعت و ارتباط رجعت با مساله توبه، تکلیف، تناسخ، ایمان کافر، اهانت به اولیای الهی و برخی شبهات دیگر را بررسی کرده و پاسخگو بوده است.

برشی از کتاب:

«همانطور که -بر اساس آیه 28 سوره انعام- اگر کفار در روز قیامت به دنیا برگردند، همان اعمال گذشته خود را تکرار می‌کنند، در رجعت نیز -علی رغم تجربه برزخ- به همان اعمال گذشته خود ادامه می‌دهند و شبهه‌ای در این زمینه باقی نمی‌ماند.» (صفحه 88)