دعای عرفه امام حسین (ع) مشتمل بر شناخت خدا و پیامبران و خود و جهان و آخرت، توام با عمل و سازندگی، تزکیه نفس و خودسازی با توبه و بازگشت به خدای مهربان، پرورش نفس با اسماء و صفات الهی، دور کردن صفات نکوهیده از خود با تسبیح پروردگار، فراگیری راه تعلیم و تربیت از قرآن، بهترین درخواست ها از خدا، تبدیل خودپرستی به خداپرستی، تبدیل خودبرتر بینی به تواضع و فروتنی ، و تبدیل خودبینی به ایثار و فداکاری.
اگر قرآن هم میخوانید، قرآن از دعا تعریف میکند و مردم را به دعا وامیدارد:
قُلْ ما یَعْبَأُ بِکُمْ رَبّی لَوْ لا دُعائُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکونُ لِزاماً.1
ای پیامبر، به مردم بگو: «اگر دعای شما نبود، خدا به شما اعتنایی نداشت. شما کافران آیات حق را تکذیب کردید و بهزودی به کیفر آن گرفتار خواهید شد.»
بنابراین، آنها که میگویند: «ما دعا را نمیخواهیم» قرآن را هم نمیخواهند؛ یعنی قرآن را قبول ندارند.
وَ قالَ رَبُّکُم ادْعونی اَسْتَجِبْ لَکُمْ.
و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.»
ان شاء الله خداوند ما را از اهل دعا و اهل ذکر و اهل قرآن قرار دهد.
آدم(ع) در عرفات
فَتَلَقَّی آدَمُ مِن رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیهِ اِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحیمُ.
آدم از پروردگارش کلماتی دریافت کرد و با آن به سوی خدا بازگشت، و خداوند توبۀ او را پذیرفت که او توبهپذیر مهربان است.
طبق روایت امام صادق(ع)، آدم(ع) پس از خروج از جوار خداوند و فرود به دنیا 40 روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در سجده بود. جبرائیل بر آدم(ع) فرود آمد و پرسید:
— چرا گریه میکنی ای آدم؟
— چگونه میتوانم گریه نکنم، در حالی که خدا مرا از جوارش بیرون
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.