بیست و ششم اسفند 1366، روزی که بچههای گروه سرود آباده در ساختمان پاستور نهاد ریاست جمهوری در محضر رئیس جمهور وقت، آقای خامنهای سرود اجرا کردند، من 26 روز بیشتر سن نداشتم و بالطبع هیچ درکی از عشق و شورونشاط دهه چهلیها و دهه پنجاهیها از سرودهای این گروه در دهه شصت، نداشتم. اما بعدها که بزرگ و بزرگتر شدم، هم سرودها – را شنیدم و صفاکردم، هم از عشق و صفای بزرگترهای دهه شصت به سرودهای این گروه مطلع شدم؛ عشق و صفایی که معمولا از آن با عنوان «نوستالوژی دهه شصتیها» یاد میکردند و میکنند؛ نمونهاش همین نظرهایی که نوجوانها رو جوانهای آن دوران زیر پست اینستاگرامی اجرای گروه سرود آباده در حضور حضرت آیتالله خامنهای در دوران ریاست جمهوری» گذاشتهاند…
کار هنریای که آن چنان در بین مردم محبوبیت داشته که بعد از گذشت حدود سی سال هنوز مردم از آن به نیکی یاد میکنند، حتما ارزش تاریخنگاری و خاطرهنگاری دارد؛ هم به عنوان ثبت بخشی از تاریخ فرهنگی انقلاب اسلامی ایران و هم به عنوان تجربهنگاری برای استفاده در حال و آینده…
آنچه باعث شهرت احمد توکلی، مربی گروه سرود و به تبع آن گروهش شد، چند سرود در اواسط دهه شصت بود که معروفترینشان، سرود «مادر» یا «قصه بابا» بود که در اواخر سال 1366 ساخته شد. این سرود به همراه سرودهای «آلاله»، «دلیران تنگستان» و «یل شیردل»، محبوبیت ویژهای بین مردم ایران پیدا کرد. محبوبیتی که نام «گروه سرود آباده» را بر سر زبانها انداخت…
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.