در این کتاب نویسنده با بیانی توصیفی خاطرات روزهای جنگ را بازگو می کند و این بازگویی به شیوه ای است که خواننده را قادر به تصویر سازی لحظات جنگ می کند . این کتاب , قلم هفده سالگی سید سعید موسوی است که امروز از مرز چهل سالگی عبور کرده است و خواننده را به روزهای دور می برد, به روزهایی که تازه پای بمب ها و خمپاره های عراقی به شهرش باز شده بود. سعید در پشت دیوارهای شهر زندگی ای را نقاشی می کند که آب هایش می سوزد, آسمانش زخمی است و پنجره ها و پرده هایی برایش باقی نمانده است .دراین نقاشی،جاده های غربت و هراس دوری از خرمشهر انتهایی ندارد.