در ایران باستان فره‌ مند بودن، شرط حاکمیت اجتماعی بوده است تا بهروزی مردم، آبادانی زمین و فراوانی ارزاق تامین شود و بی‌ نظمی، شرارت و دروغگویی برچیده گردد؛ که این امور می‌ تواند توسط خرد مادرانه نیز محقق گردد.