خاطرات سفیر
به سوی میمک: ناگفته هایی از اولین پیروزی ایران در جنگ و خاطرات سیاسی و اجتماعی
ارتداد
گریه های امپراتور
اقلیت
«اقلیت» و «گریه های امپراتور» هرکدام مجموعه ای شامل 38 سروده از شاعر هستند. نکته ای که مخاطب در مواجهه با شعر فاضل نظری با آن مواجه می شود، سادگی و خوش خوانی شعرهای اوست. نظری در پی کشف های زبانی نیست، بلکه به این معنا و محتواست که جغرافیای زبان او را کشف می کند و به آن سر و شکل می دهد. به همین سبب شعر او بی نیاز از هر نوع بازی زبانی یا فرمی است. در واقع شاعر دغدغه زبان یا فرم ندارد.
انگشت اشاره فاضل نظری همواره به سمت نشانه هایی از زندگی می رود که اگر چه آشناست، اما برق و جلایشان را از دست داده اند. از این روست که شاعر گاهی تنها فقط غبار را کنار می زند یا برق می اندازد. نشانه را پیچیده یا پوشیده کردن یا نشانه های پیچیده و پوشیده آوردن نه دشوار است و نه مزیت و هنری برای صاحبش محسوب می شود، بلکه حتی در مواردی ضد هنر به حساب می آید. به قول فرگه «اگر هدف، فریب خود و دیگران باشد، هیچ ابزاری بهتر از نشانه های مبهم نیست.»
در واقع یکی از مواردی که ناخواسته مانع از پیچیدگی و پوشیدگی نشانه ها می شود ساده بودن شاعر و سادگی حرف و زبان او به رغم پیچیدگی های فکری و اندیشگی است. آن که حرفی برای گفتن دارد، فرافکنی نمی کند و زبان و بیانش را به نمادها و نشانه های سردرگم و مبهم گره نمی زند و مخاطب را سرگردان نمی کند.
رفاقت به سبک تانک
کتاب حاضر، دربردارنده ۴۷ حکایت کوتاه از وقایع «جنگ ایران و عراق» است که با محتوای شوخی و طنز و با نثری شیرین و روان برای گروه سنی نوجوانان فراهم آمده است. نویسنده این حکایات را با استفاده از دیدهها و تجربیات خود درجبهه، کتاب «جنگ دوست داشتنی» نوشته سعید تاجیک،«مشاهدات» از مجموعه «فرهنگ جبهه» و نیز خاطرات احمد یوسفزاده (آزاده) به تحریر درآورده و در آن فضای جبهه، وقایعجنگ، ارتباط رزمندگان با یکدیگر و ... را بهگونهای خاص به تصویر کشیده است.
فرزندان ایرانیم
کتاب حاضر، مجموعه طنز داستانی روایی است که در شصت سکانس داستانی آورده شده است. محتوای داستانها طنزهای جنگ و جبهه است که در کنار جنگ، خون و بوی باروت، صحنه های خنده داری نیز وجود داشته است. امیریان با شم طنزی که داشته این صحنه ها را به خوبی شکار کرده است و آن را اکنون که سالها از پایان جنگ می گذرد، هنوز زیبا می توان یافت. دست انداختن سربازان به هم، شوخی بی موقع فرمانده با رزمنده، دلتنگیها و دلخوریها. از جان مایه اصلی طنزهای امیریان است. این کتاب رتبه اول بخش خاطره در پنجمین دوره جشنواره انتخاب بهترین کتاب دفاع مقدس (۱۳۷۹) و رتبه اول بخش تألیف و تقدیر را در نخستین جشنواره ادب پایداری به دست آورده است.