کودک موجودی است که برای تربیت و بارور کردن استعدادهایش باید وی و روش های ارتباط با او را شناخت. در این میان، ارتباط در اولین جایگاه تربیت قرار دارد و یکی از نیازهای اساسی والدین و معلمان در تربیت و پرورش اخلاقی کودکان، برقراری ارتباط سالم با آن هاست که همین ارتباط، اولین و مهم ترین زمینه رشد و پرورش اخلاقی آنان را شکل می دهد. از این رو، بهترین معیاری که بر اساس آن، تربیت و کیفیت پرورش اخلاقی کودکان را می توان ارزیابی کرد، شبکه ارتباطی اعضای خانواده با یکدیگر است.