کتاب حاضر پایان بخش و در حقیقت مروری بر همه مطالب قبلی است .حضرت استاد در بخش اول سخنان خود

دو مقوله عرفان و حماسه همواره در طول تاریخ از یکدیگر جدا نگاه داشته شده تا یک دست صدا نداشته باشد؛ زیرا معرفتی که با حماسه و خروش همراه نباشد و به جای آن خمودی و افسردگی جانشین صولت و نفوذ شده باشد هرگز راه به جایی نخواهد برد و سالک مسلک عرفان در سرای انزوا یا در تار تنیده افکار خود می ماند. در این کتاب اصول و بنیانهایی از این دو فضیلت انسانی شناسایی شده تا با تبیین جایگاه هر یک، زنگارهای باطلی که موجب دور نگهداشتن یکی از دیگری است زدوده شده و اتحاد و ائتلاف این و و اینکه هر یک مکمل دیگری است با بیان سیره علمی و عملی شاخصه های معصوم عالم اسلام یعنی امامان بزرگوار (علیهم السلام) ترسیم شده است.