نماز به انسان معرفت و قُرب می دهد، این قُرب باعث می شود تا معرفت فرد به قُبح اعمال بد و معرفت او به جلوۀ اعمال صالح زیادتر شود. وقتی معرفت انسان به قُبح سیئه شدید شد، خود این معرفت، انسان را از سیئات بازمی دارد. چون نماز قُرب دهنده است، انسان را از فحشا و منکر بازمی دارد. معنای قُرب این است که انسان به آنچه بینش الهی است، نزدیک شود.