زمان آزادی(سبک شناسی اوقات فراغت از منظر قرآن و عترت)

نحوه ی گذراندن اوقات فراغت تجلی سبک زندگی باورها و اعتقادات افراد و یکی از بهترین شاخصها در ارزیابی فرهنگ جامعه است.
شناخت اسوه و مصداق جامع و کامل انسانی در زمینه ی گذران اوقات فراغت ضمانت اجرایی این سبک و روش در زندگی خواهد بود؛ بنابراین ارائه ی سبک و مدل از گذران اوقات فراغت اسلامی در جوامع امروزی با توجه به پیشرفت تکنولوژی، اتوماسیونی شدن مشاغل کاهش زمان انجام کار و امور مربوط به منزل و رابطه متقابل فرهنگ و فراغت امری ضروری به نظر می رسد؛ دست یابی به این مهم نیازمند برنامه ریزی عمیقی برای تمام لحظه های زندگی است؛ تا سیره ی عملی و الگوی رفتاری معرفی شده در سطحی فراگیر نهادینه گردد و مانع از نفوذ سبک زندگی غربی به لایه های زندگی مردم شود.
سبک و الگوی دینی برای هر انسانی است که با ارزشهای دینی و توصیه های ائمه ی اطهار آشنایی داشته و منش ایشان برای او ملاک عمل باشد، قابل درک است بنابراین چنین فردی به هنگام گزینش امور و فعالیتهای مورد علاقه ی خود اعم از تفریح ،استراحت ورزش و غیره، رضا و خشنودی خالق هستی را در نظر میگیرد و تلاش میکند که این بخش از زندگی نیز صبغه ی الهی بگیرد
اوقات فراغت به عنوان یکی از گنجهای پنهان در اوقات عمر تکمیل کننده ی تعلیم و تربیت است؛ بنابراین گذراندن فراغت بدون پشتوانه ی دین یا بدون برنامه سپری میشود و یا اگر برنامه ریزی هم در آن باشد از بار ارزشی تهی خواهد بود و به حد لذت و علاقه محوری تنزل می یابد؛ بنابراین توجه به سبک و الگوی صحیح و هدایتگر در این اوقات گرانبها انسان ساز خواهد بود.