نظریه عمومی شروط و التزامات در حقوق اسلامی ۱

مقدمتا لازم به ذکر است که معنای الفاظ دارای سه حقیقت است : ۱/ شرعی ۲/ فرعی ۳/ لغوی

حقسقت شرعی ، تعریفی است که توسط شارع و قانونگذار برای نهاد ها ، تاسیس ها و لغت ها بیان می گردد؛ حقیقت عرفی ، معنایی است که در عرف عام از آن لغات برداشت میشود و حقیقت لغوی ، معنایی است که اهل لغت برای لغات ارائه می دهند.

برای فهم واژه ای که در قانون و یا در یک متن شرعی به کار رفته ، نخست باید به دنبال حقیقت شرعی آن بود ؛ یعنی مادام که تعریفی توسط شرع برای واژهای ارائه شده ، رجوع به عرف و حمل بر معنای عرفی مجاز نیست ، ولی در فرض عدم حقیقت شرعی ، یعنی آن جا که واژه ای توسط شارع و قانون گذار تعریف نشده ، مرجع ، عارف عام است و ماده ۲۲۴ قانون مدنی ایران که مقرر میدارد ((الفاظ عقود محمول است بر معنای عرفیه )) ناظر به این امر است.

مثلا برای فهم معنای بیع ، قانونگذار در ماده ۳۳۸ تعریف کرده که ((بیع تملیک عین است به عوض معلوم، یعنی حقیقت شرعی آن چنین است….

فهرست مطالب

• فصل اول: مبانی و مفاهیم
• فصل دوم : مباحث شروط
• فصل سوم : شرایط صحت شروط
• فصل چهارم: تقسیمات شروط
• فصل پنجم : شرط فاسد و احکام آن
• فصل ششم : شروط خاص و دارای اهمیت ویژه
• فصل هفتم : بیع شرط
• فصل هشتم : شرط جبران خسارت یا ضمان قراردادی
• فصل نهم : شرط جزایی یا وجه التزام
• فصل دهم : شرط ضمان مستاجر نسبت به عموم خسارات وارد بر عین
• فصل یازدهم : شرط تعدیل قرارداد
• فصل دوازدهم : شرط جدایی منفعت از عین
• فصل سیزدهم : وضعیت حقوقی تصرفات من علیه الخیار
• فصل چهاردهم : شرط به نفع شخص ثالث