مسلم ولی امر است

برای اهالی هیئت امام حسین، که به دنبال ارتباط و اتصال با امام حسین اند و هر چه با امام حسین ارتباط یابد برای شان قدر و قیمتی دارد؛ از منبر و مجلس امام حسین، تا ضریح و حرم ایشان –و حتی چای روضه دم محفل شان! – بعید است که از این قشنگ ترین و وثیق ترین ارتباط، ساده بگذریند: «ارتباط امام با نایبشان».

امید که این بهانه ها راه رسیدن به یک ارتباط نورانی و مبارک با امام حسین باشد و نایب شان ما را دستگیری کنند. شور این ارتباط در سر هر پدیده ای افتاد، غوغایی شد؛ تو بگو در کم مقدارترین شیء عالم باشد. در هم نفسی و اتصال با حضرت ارباب، خاکِ ناقابل را هم بهره ایست: «مُهر اعلی، مال کربلا!» کاش جان ما را نیز چنین نصیب و رزقی داشته باشد…

حکایت «نایب الحسین» از منظر دیگری نیز مهم می نماید و آن برای کسانی است که سرِ یاری نایب امام زمان شان را دارند. حکایت مسلم، باید مشق هر شب ولایت مداران باشد. درس کوفه «دیروز» را در تهرانِ «امروز» نیز می توان خواند و اصلا «باید» خواند، تا یادمان نرود چه طور کوفه انقلابی سر از ناکجاآباد درآورد؛ این حکایت را باید هر روز در خویش مرور کرد تا «فردا»ی روشن انقلاب را نظاره گر باشیم…