تخران

مجموعه داستان تخران روایتی نو با موضوع آزاد و در قالب 14 داستان کوتاه نوشته شده است. در این مجموعه، نویسنده کوشیده تا داستان هایش را از زاویه دیدهای مختلف بازگو کند. در واقع، او تنوع را در کارش به خوبی گنجانده است؛ تنوع در زبان، تنوع در موضوع، تنوع در ساختار و حوادث از نکات بارز مجموعه داستان اوست و با نگاه اجمالی بر فهرست داستان ها، شیوۀ نگارش اثر که حاصل خلاقیت و کیفیت روایت است بر ما مکشوف می شود. عناوین داستان ها عبارتند از: «پیراهن پاره پارۀ عبدالله»، «ساحل، مزدا، مرگ، سکوت»، «آن پاییز شدید»، «صفر چهار»، «بیا برویم به چهل و یک سال بعد»، «ژان پیاژه بی ژان پیاژه»، «زهر مار»، «میگوئل! آه، آه، میگوئل!»، «تِخران»، «دیوار به دیوار»، «خدا کند تو هیچ خواب خوبی نبینی!»، «عَقَب»، «غول سرخ شش طبقه» و «در خانۀ سیاه من بمان».
شخصیت های داستانی تخران عموماً از مردمان دور و اطراف خودمان انتخاب شده اند که با گویش و زایش فکری نزدیک به ما پرورش یافته اند. غم ها و شادی هایشان دست یافتنی و ملموس است و از هر قشر و بستری در آن ها دیده می شود؛ از دهاتی و سرباز و دانش آموز گرفته تا معتاد و کارمند و دختر چادری و عقب مانده و جذامی. آنچه همین آدم ها را شخصیت مدار و البته ساختارشکن مطرح کرده است واکنش زیرکانۀ نویسنده برای تحلیل و ارزیابی وجودی شان است. در واقع انعکاس شفاف و تعمدی از همۀ جنبه های زندگی در داستان ها جریان دارد و عموماً دچار چالش های اخلاقی، دینی و فرهنگی می شوند.