دریا و آتش

میان آنچه «عشق» نامیده می شود، به قول ابن سینا، «عشق عفیف» و آنچه به صورت هوس و حرص و آز و حس تملک درمی آید، با اینکه هر دو روحی پایان ناپذیر است، تفاوت بسیار وجود دارد. عشق، عمیق و متمرکزکننده نیروها و یگانه پرست است و اما هوس، سطحی و پخش کننده نیرو و متمایل به تنوع و هرزه صفت است.

حاجت ها و نیازهای طبیعی بر دو قسم است: یک نوع حاجت ها محدود و سطحی است؛ مثل خوردن، خوابیدن. در این نوع حاجت ها، همین که ظرفیت غریزه اشباع و حاجت جسمانی مرتفع شود، رغبت انسان هم از بین می رود و حتی ممکن است به تنفر و انزجار مبدل شود ولی یک نوع دیگری از نیازهای طبیعی، عمیق و دریاصفت و هیجان پذیر است؛ مانند پول پرستی و جاه طلبی. غریزه جنسی دارای دو جنبه است؛ از نظر حرارت جسمی از نوع اول است. ولی از نظر تمایل روحی دو جنس به یکدیگر چنین نیست. از جنبه جسمی محدود است…