مجموعه قهرمان من: بچه ها! بهنام

بچه ها! بهنام
فکرشو می‌کردید یه روز یه رفیق هم‌سن و سال خودتون پیدا کنید که از وسط یه عالمه نیروی دشمن رد شده باشه و پرچم کشورش رو که دشمن‌ها آوردن پایین،برده باشه بالا؛ اونم دسته خالی و بدون اسلحه؟!
مگه داشتیم همچین چیزی؟
بله!هم داشتیم،هم داریم! یعنی خودتون پاش بیفته همچین کاری نمی‌کنید؟
حالا نوبت بهنامِ که چهل سال بیاد جلو و با کلی دهه نودیِ پای کار آشنا بشه؛پس:بهنام! بچه ها

در یکی از داستانهای کتاب می خوانیم

با اینکه پاییز شروع شده بود هوای خرمشهر هنوز خیلی گرم بود و بعضی جاها آب گیر نمی اومد.

برای همین بهنام توی خونه های خالی دنبال آب میگشت.

بالاخره تو حیاط یکی از خونه ها چشمش به به حوض کوچیک افتاد گوشه حیاط به دفتر پاره و به قوطی شیرخشک دنبال باد این طرف و اون طرف میرفتن بهنام نگاهی به آب مونده حوض کرد.

بعضی رزمنده ها همین هم گیرشون نمی اومد بخورند.

سطل قرمزی رو که کنار حیاط افتاده بود برداشت و با قوطی شیرخشک آب حوض رو ریخت توش

برای اینکه به بچه ها برسه باید از وسط کلی تیر و ترکش رد میشد.

سطل سنگین بود و آبش لب پر میزد بهنام از وسط تیرها زیگزاگی دوید تا برسه به بچه ها بچه های رزمنده توی کوچه ای کمین گرفته بودند که بهنام رسید.

سطل رو گرفت به طرف یکی از اونا و گفت بیا کاکو براتون آب آوردم بچه ها بهنام رو دوره کردند همه تشنه بودند.

بهنام سطل را گذاشت و دوباره رفت آخه خیلی کار داشت.