مجموعه قهرمان من:‌ استاد عبدالحسین

عبدالحسین شغل های زیادی را امتحان کرده بود اما، شبهه ناک بودن پولی که از آنها درمی آورد وادارش کرد تا بنایی را برای گذران زندگی انتخاب کند. مردی به سادگی آب روان که از بنایی راه درست زندگی را پیش گرفت. پیش از انقلاب بارها دستگیر و شکنجه شد. در دوران دفاع مقدس به فرماندهی تیپ 18 جوادالائمه رسید. فرماندهی بزرگ و مقتدر که پیکرپاکش در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در شرق دجله به خدای یگانه رسید.

کتاب استاد عبدالحسین در بردارنده 21 روایت از شخصیت و منش شهید عبدالحسین برونسی و داستان هایی شیرین و آموزنده از این شهید همراه با تصویرگری زیبا و هماهنگ با داستان های کتاب

در یکی از داستانهای کتاب می خوانیم

قرار بود بچه های سپاه با لشکر ۷۷ ارتش عملیات مشترک اجرا کنند. فرماندهان یکی یکی می آمدند و از روی نقشه ی روی دیوار طرح عملیات را توضیح میدادند.

بیشتر صحبت ها مربوط میشد به مسائل تاکتیکی جنگ؛ اینکه چند تا تانک داریم دشمن چقدر نیرو دارد ما چند نفر نیرو داریم و از این جور چیزها حاج عبدالحسین آن موقع فرمانده تیپ بود نوبت که به او رسید با آن ظاهر ساده و روستایی اش بلند شد و جلوی همه ایستاد بسم الله گفت و حدیث و آیه خواند.

بعد گفت: «به اندازه ی کافی از مسائل تاکتیکی گفته شد البته لازم هم بود؛ ولی من میخواهم بگویم ما باید حواسمان باشد غرور سراغمان نیاید.

از جنگ احد در صدر اسلام گفت که غرور باعث شد مسلمانها شکست بخورند نگویید عراق تانک دارد ما هم داریم توپ دارد ما هم داریم من نمیخواهم بگویم بحث تاکتیکی به درد نمیخورد خیلی هم لازم است؛ ولی ما نباید از معنویات غافل شویم.»

همه سراپا گوش بودند حاجی در آخر حرفهایش یادی از کربلا و امام حسین کرد.

ارتشی و سپاهی بدون استثنا گریه میکردند جو جلسه از این رو به آن رو شده بود.

حاج عبدالحسین با صدای لرزان ادامه داد: درست است که اسلحه و ادوات جنگی باید باشد؛ اما آن کسی که میخواهد ماشه آرپی جی را بچکاند اول باید قلبش از عشق امام حسین پر باشد؛ وگرنه نمیتواند جلوی تانکهای عراقی دوام بیاورد.

وقتی صحبت حاجی تمام شد فرمانده لشکر ارتش آمد و او را بغل گرفت.

صورتش را بوسید و گفت: «هرچه شما بگویی ما دربست در خدمتیم به نیروهای زیر دستش هم دستور داد در اختیار حاج عبدالحسین باشند.