پرچمدار نینوا

کتاب با پیشگفتاری از مولف شروع و در ادامه مطالب اصلی آن در چهار فصل ارائه شده است. فصل اول با عنوان «حضرت عباس(علیه‌السلام) در عصر پدرش امام علی علیه‌السلام» شامل عناوینی همچون: ازدواج علی علیه‌السلام با ام‌البنین، مادر حضرت عباس علیه‌السلام، استمداد از عقیل برای انتخاب همسر خوب، چگونگی ازدواج علی علیه‌السلام با ام‌البنین، ولادت قمر بنی‌هاشم، گفتار پیامبر و حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) و امامان در شأن عباس، نگاهی به کمالات حضرت عباس و وصیت مخصوص علی(علیه‌السلام) به عباس است.
نویسنده در این فصل پس از توضیح چگونگی ازدواج علی(علیه‌السلام) با ام البنین(سلام‌الله‌علیها) و ذکر روایت‌های مختلف در این باره و ولادت حضرت عباس و بیان علت نامگذاری وی به این نام، بیشتر به شخصیت حضرت عباس، ویژگی‌ها و خصوصیات آن حضرت پرداخته و از مقام والای ایشان در نزد سایر ائمه سخن به میان آورده است. چنانکه امام حسین(علیه‌السلام) در این باره چنین می‌فرمایند: «برادرم، خداوند پاداش نیک به تو بدهد، تو در راه خدا بطور کامل جهاد کردی.»
در ادامه مولف به ذکر القاب و نام‌های آن حضرت بسنده کرده و برای هر یک از آنها دلیل می آورد. بدین ترتیب حضرت عباس زندگی درخشان خود را در عصر پدر، با کمال درایت، صلابت و وفاداری به پدر به پایان رسانید، در کنار بستر پدر، وصیت‌های پدر را شنید و به خاطر سپرد و تصمیم گرفت همچون زمان پدر باوفا و یار راستین برای امام بعد از او باشد و تا آخرین توان خود از حریم اسلام و امامت دفاع کند.

نویسنده در فصل دوم تحت عنوان حضرت عباس(علیه‌السلام) در عصر امامت امام حسن و امام حسین(علیهما‌السلام) به بررسی عناوینی همچون: حضرت عباس همراه و همیار برادرش امام حسن(علیه‌السلام)، حضرت عباس ، مطیع امام حسین(علیه‌السلام) در اجرای وصیت برادر، ازدواج حضرت عباس و فرزندان او، حضرت عباس در عصر امامت حسین علیه‌السلام قبل از حادثه کربلا، مخالفت عباس(علیه‌السلام) با بیعت با یزید، یاری عباس و همراهان از حسین(علیه‌السلام) ، و حرکت عباس در پیشاپیش کاروان حسین(علیه‌السلام) به سوی مکه، می‌پردازد. در این فصل بیشتر درباره یاری و همراهی کردن حضرت عباس به امام حسین(علیه‌السلام) سخن به میان رفته است. بعد از آنکه حضرت عباس(علیه‌السلام) با لباله دختر عبیدالله بن عباس ازدواج کرد و امام حسین(علیه‌السلام) هم پس از شهادت امام حسن(علیه‌السلام) عهده دار امور امامت گردید، حضرت عباس(علیه‌السلام) در همه حوادث فرهنگی و سیاسی و عبادی، در این عصر پیرو کامل و مخلص امام حسین(علیه‌السلام) بود که در این میان دو حادثه بزرگ و مهم بود که حضور حضرت عباس(علیه‌السلام) را در کنار برادر قوت می‌بخشید و باعث شد که هرگز از خط فکری و عملی امام حسین(علیه‌السلام) جدا نشود:
1- در ماجرای بیعت گرفتن برای یزید در عصر معاویه و نیز بعد از معاویه
2- در ماجرای کربلا.
در هر حال نمی‌توان از نقش عمده و به‌سزای حضرت عباس علیه‌‌السلام در واقعه کربلا چشم پوشید. ایشان تا آخرین لحظه عمر شریفش در خدمت امام حسین(علیه‌السلام) بود، همراه واقعی و یار وفادار حضرت.

اما در فصل سوم تحت عنوان سیمای حضرت عباس علیه‌السلام در کربلا و شهادت قهرمانانه او به بررسی عناوینی چون: آب آوردن عباس علیه‌السلام در شب هشتم محرم، حضرت عباس علیه‌السلام در روز تاسوعا، حمله قهرمانانه عباس علیه‌السلام و دستیابی یاران به آب، ابلاغ پیام حسین علیه‌السلام توسط عباس علیه‌السلام به دشمن، شهادت عباس علیه‌السلام در عاشورا ، بازگشت غم‌انگیز حسین علیه‌السلام از بالین عباس علیه‌السلام، گریه جانسوز دو برادر و رازگویه عباس، معجزه عشق و عرفان صادق، نکته‌های جانسوز و آموزنده در شهادت عباس علیه‌السلام ، مقام دست‌های حضرت عباس علیه‌السلام و سوگواری جانسوز ام البنین برای فرزندانش، اختصاص دارد.

نویسنده در فصل چهارم به بررسی وقایع عاشورا و رشادت‌های حضرت عباس و فداکاری‌های آن حضرت تا لحظه شهادت و چگونگی به شهادت رسیدن آن بزرگوار پرداخته است.
فصل چهارم و پایانی کتاب تحت عنوان «مرقد مطهر حضرت عباس و سیر نوسازی آن در طول تاریخ و چند نمونه از کرامات آن حضرت» به عناوینی چون: خاکسپاری پیکر عباس توسط امام سجاد(علیه‌السلام)، سیر تاریخی بنای مرقد مطهر حضرت، دورنمایی از آستان قدس حضرت عباس، گریه جانسوز علامه بحرالعلوم، پاداش زیارت مرقد مطهر حضرت و نمونه‌هایی از کرامات حضرت عباس اختصاص دارد.
مولف در بخش پایانی به توضیح این مطلب می‌پردازد که چرا مرقد حضرت عباس جدا از سایر شهدای کربلا است و به این پرسش چنین پاسخ می‌دهد که حضرت امام حسین(علیه‌السلام) می خواست که محل دفن عباس(علیه‌السلام) مرکز مستقل گردد و مقام معنوی عباس(علیه‌السلام) در دنیا نیز آشکار شود، مردم بخصوص و جداگانه به بارگاه ملکوتی او روند و نیازهای مادی و معنوی خود را کنار مرقد او که بهترین مکان شریف است، از درگاه خدا بخواهند.

برشی از کتاب پرچمدار نینوا:

روز عاشورا، روز نمایش حقیقی ایثار ، روز جهاد در برابر کفر و نفاق، روز رو در رویی گروهی اندک از هابیلیان در برابر جمعیتی هزاران برابر از قابیلیان، روز نبرد نور در برابر ظلمت بود. در این روز حسین علیه‌السلام و یارانش برای دفاع از حریم حق، و احیای سنت ناب پیامبر اسلام، نابودی بدعت‌ها و سرنگونی رژیم طاغوت و نگهبانی از ارزش‌ها می‌جنگیدند، و عمر سعد و شمر و یارانشان برای حفظ بدعت‌ها و رژیم طاغوتی یزید و ناپاکی‌ها و نامردمی‌ها و مقام‌پرستی‌ها جنگ می‌کردند.

به ‌راستی صحنه بزرگ آزمایش بود. عشق و عرفان به معنی حقیقت کلمه با تمام عمق و وسعتش، در چهره حسین(علیه‌السلام) و یاران حسین دیده می‌شد، سه عامل و سه هدف و سه انگیزه آرمان حسینیان را تشکیل می‌‌داد که عبارتند از: 1- بیعت نکردن با طاغوت وقت 2- امر به معروف و نهی از منکر 3- براندازی رژیم طاغوت و برقراری نظام اسلامی و در واقع یک انگیزه جامع یعنی امر به معروف و نهی از منکر، حسین علیه‌السلام و سایر مجاهدان بلندآوازه کربلا را، به ایثار و جانبازی و شهادت‌طلبی وا داشته بود.