کتاب “سعی هشتم” به زندگی داستانی همسر حضرت ابراهیم _علیه السلام_ جناب هاجر _سلام الله علیها_ می پردازد.
یکی از زنان بزرگ و مؤمن در تاریخ که به عنوان الگویی برای زنان و مردان مؤمن، صبور و پرهیزکار شناخته می شود حضرت هاجر سلام الله علیها است. بانویی که به عنوان همسر حضرت ابراهیم علیه السلام و مادر حضرت اسماعیل علیه السلام شناخته می شود. این بانوی گران قدر و عظیم الشأن دارای ایمانی است که شناخت درجات و مراحل آن نیازمند انس عمیقی با سیره و سبک زندگی اوست تا بدانیم چگونه یک زن به همراه کودک خردسالش به تنهایی وارد سرزمین بی آب و گیاهی می شود، بدون اینکه در برابر امر و اراده خدای متعال بهانه ای بگیرد و عذری بیاورد. ایمانی که زمینه پرورش فرزندی شد که به عنوان ذبیح الله شناخته می شود و البته باید بدانیم که پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله نیز از نسل آن بانوی گران قدر است.
تصور ما این است که رسیدن به درجات والای قدسی و تقرب به پروردگار هستی از ما انسان های معمولی دور است، اما هستند افرادی که خواستند و توانستند. هاجر، آن بانویی که به ظاهر کنیزی مترود بود چنان خالصانه در راه توحید گام برداشت که قدمگاهش معبر انبیاء و اولیاء گشت …
نویسنده این کتاب سید محسن امامیان می باشد و توسط انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است.
در قسمتی از کتاب می‌خوانیم:
آب را چون چشمه‌ای جاری بر فراز تپه‌ای می‌بینم که بارها بر آن شدم و هیچ نیافتم. دل سنگ شکافته و آبی پرخروش از آن جوشش یافته. همراه آب میوه های الوان بر زمین گسترده می‌شوند. بلبلان فرود می‌آیند و چهچه سر می‌دهند. از زمین خشک علف می‌روید و به چشم بر هم زدنی زمین سبز می‌شود و از آن گُل و ریحان می‌دمد. درخت تنومند شاخه‌هایش را در هم می‌پیچاند و سایه‌اش را می‌گستراند و همزمان میوه‌هایش می‌رسند. سیب و انار با هم، تین و زیتون، نارگیل و رطب و… دست می‌برم تا هلویی آب‌دار بچینم و برای اسماعیل ببرم…
