باید اعتراف کنم مثل امروزمان نبودیم. من به ‌عنوان ‌همسر حاج جعفرشیرسوار می‌گویم صبوری‌مان، ایمانمان، تقوایمان خیلی بیشتر از حالا بود. گاهی که دورهم جمع می‌شویم هر همسری چه به تلخی و چه به شیرینی از همسرش می‌گوید با خودم فکر می‌کنم ما آن دوره را این‌طور دقیق به یاد داریم، چرا حالا ذهنمان به آن دوران که برمی‌گردد برایمان رؤیا شده است؟ ما چقدر خوب ساخته‌شده بودیم که کنار شوهرانمان این‌قدر قوی ایستاده بودیم. همه‌چیز را تاب می‌آوردیم. شوهرهای ما مگر چند سال سن داشتند؟